Ve Yine Sessizlik...

Yeni birşeyler yazmamı bekleme.. Hiç havamda değilim.. Birşey anlatmak istemiyorum.. İçim daralıyor.. O kadar çok daralıyorum ki.. Nefesim de daralmaya başladı.. Boğazım yanıyor.. Yanaklarım yanıyor.. Başımda hafif bir ağrı var.. Ellerim titriyor..
Daralıyorum herşeyden.. Okuldan öyle çok sıkıldım ki.. Daha okulun üçüncü haftasındayım ama bu üç hafta da okula hiç alışamadım.. Bir tuhaf hava var.. Biliyorum üç senedir buradayım ama yine de iyi değilim..
Bu kadar iyi değilken.. Daha demin Hakan geldi ve morali bozukmuş o da hiç bir şey anlatmayıp birden gidince daha çok sıkıldım.. Dilerim ciddi birşey yoktur.. Sadece öyle hiç birşey anlatmadan gitmesine üzüldüm.. Dostlarım senin tahmin edemeyeceğin kadar kıymetlidir benim için.. Hem bir kaç tane olur ama hepsi de birbirinden değerlidir.. Ve Hakan'da onlardan olduğu için o üzüldüğünde üzülüyorum.. Eğer dostlarım onlara verdiğim değeri hissetmiyorlarsa gün gelir anlarlar onlara verdiğim değeri.. Zaten bu aralar tuhafım.. Yine taktım kafamı ölüme.. Buna sonra değineceğim.. Her dost dostu için birşey yapmak ister.. Üzüldüğünde derdine teselli.. Güldüğünde neşesine katkı da bulunmak ister.. Ve benim birşeyler yapmama izin verilmediğinde bir kanadım kırılıyormuş gibi hissediyorum.. Sanki yaralanıyorum.. Elimden birşey gelmemesi beni parçalıyor.. Bilinmezlik.. Bu bilinmezlik beni hep korkutmuştur.. Küçüklüğümden beri.. Her zaman bilinmezlikten korktum.. Ondan uzak durmaya çalıştım her zaman.. Ama ne yazıktır ki o benden uzak duramıyor.. Bütün bilinmezlikler karşıma çıktıklarında sırtıma birer yük gibi oturuyorlar.. Bazı şeylerden zaten yorulmuşsam o beni iyice mahvediyor yıpratıyor.. Kimi zaman kendimi tam anlamıyla kimselere ifade edemedim.. İçimdekileri kimselere tam olarak anlatamadım.. Ne hissettiğimi ne düşündüğümü neden böyle olduğumu.. Anlatamadığımda ya da yanlış anlaşıldığımda kendimi güçsüz hissediyorum..
Demiştim ya yine taktım kafama ölümü.. Ben ölümü her zaman düşünürüm.. Ama bu son zamanlarda sıkıntımdan mıdır? Nedir? Bilemiyorum ama ölüm çok sık kafamda.. Sanki devamlı ölecekmişim gibi hissediyorum.. İşin tuhaf yanı bundan korkmuyorum ama öyle bir duygu besliyorum ki kalbimde bu korkmaktan daha korkunç birşey benim için.. Bunu birileriyle paylaşmak istiyorum ama paylaşamıyorum.. Hakan'la konuşmayı denedim ama konuşamıyoruz olmuyor.. Hatta daha demin geldiğinde birşeyler ima etmeye çalıştım şakaya vurarak ama onun da derdi başından aşkın gibiydi.. Ve gitti işte.. Hem bazenleri onun işi oluyor ya da başka şeyler.. Eğer ben bunu içimden atamazsam yani her zaman ki gibi anlatamazsam sonu çok kötü bitiyor.. Bir parçam kopup gidiyor ve kayıplara karışıyor.. İrem' e anlatmak isterdim ama anlatamam bunu gerçekten yapamam.. Ama anlatmalıyım bunu biliyorum.. Gözyaşlarım birkaç gündür hep gözlerimde akmak için bekliyor.. Fakat içime akıtıyorum.. Çünkü başka şeyler olmasından korkuyorum.. Kendimi bırakıp yeniden toparlanamamaktan korkuyorum.. Bu hissi tahmin edemezsin.. Belki tahmin ettiğini sanıyorsun ama edemezsin.. Ben bunu anlatmalıyım.. Hep kafamda aynı cümleler dolaşıyor.. Sesler kulağıma bir tuhaf geliyor kimi zaman.. Derslerimi şu son iki gündür algılayamıyorum.. Bütün algılama yetilerimi kaybetmişim gibi hissediyorum.. Bunu yorgunluğuma vurmaya çalışıyorum.. Bir yönden doğru ama yorgunluğumun sebebi de içimde beslediğim o korkunç karışık düşüncelerden dolayı.. Bunları Hakan'a anlatmak istediğim bir gerçek ama onu da şimdi benim kendi aptalca sıkıntılarımla bunaltmak istemiyorum.. Ne hakkım var.. Off daha fazla yazmamalıyım.. Belki soruyorsun madem böylesin de niye bana bunları yazıyorsun diye.. Anlamıyorsun işte yazmalıyım.. Yazmazsam kafayı yiyebilirim.. Şimdilik böyle ipuçları bırakarak yazmalıyım ki biraz olsun içimdeki fırtınayı erteleyebilirim belki o zaman.. Lakin artık susmalıyım..
Böyle şeyler yazıp seni üzdüysem özür dilerim.. Ama kimi zaman benimde dinlenmeye ihtiyacım var..
Ben artık gitsem iyi olur.. Dilerim bunları en kısa zaman da anlatabilirim bu bilinmezliğin içinde kaybolmadan.. İrem o yazdığın hikayenin bir anlamı var mı demiştin ben de o an için bilmiyorum demiştim evet gerçekten bilmiyordum.. Ama şimdi sana diyebilirim ki evet o hikayenin bir anlamı var.. Ve eminim bu yukarıda yazdıklarımı okuduktan sonra anlayacaksın ne demek istediğimi..
Hakan sen ilk başta susmamı söylediğinde seni öyle sıkıştırdığım için üzgünüm.. Ben de iyi değilim işte.. Umarım anlarsın ve umarım moralin bunları okuduğunda düzelmiş olur..
Güle Güle.. Dilerim başka zaman yeniden yazabilirim buraya..