Sessizlik...

Ağlarken buraya yazmak o kadar tuhaf bir his ki.. Şu an moralim o kadar bozuk ki.. Sabah kalktığımda herşey yolundaydı ve acaba buraya ne yazsam diye düşünüyordum.. Ama sonra birden herşey altüst oldu.. Beni tanımayanlar hakkımda bir iki laf etmiş.. Hiç hoşuma gitmedi..
Göz yaşları sıcak mı soğuk mu? Hızla yanaklarımdan akıp çenemde buluşuyorlar.. Sonra boynumdan aşağı devam ediyor.. Kimisi yüzümdeki çizgilerden dolayı yön değiştirip dudaklarımı ıslatıyor.. Ağlarken duygularımı dökmeyi seviyorum çünkü ağladığımda duygular içimde öyle bir hale geliyorki.. Sanki hepsi birden ayaklanıyor.. Hepsi birden şaha kalkıyor.. İlk başta ne yazacağımı şaşırsam da.. Kalem kağıda değdiğinde duygularım şekil değiştirmeye başlıyor.. Her biri bir kelimeye dönüşüyor.. Ama sıra hepsini sıraya sokup kağıda çiziktirmeye gelince yine zorlanmaya başlıyorum.. Sonra birden ilham perisi geliyor.. Ve değneğini yüreğimin en güzel yerine değdiriyor.. Telaşlanmamam gerektiğini söyleyip beni rahatlatıyor.. Ve herşey yoluna giriyor.. Kelimelerin hepsi birer manaya sahip olup sırayla dökülmeye başlıyorlar.. Göz yaşlarım ve kelimelerim tükenene dek yazıyorum..
Göz yaşları.. Her zaman her yerde benimleydiler.. Kırıldığımda gücendiğimde.. Güvenimi yitirdiğimde.. Umutsuzluğa düşüyor gibi hissettiğimde.. Acı kalbimi burktuğunda.. Her anımda.. Göz pınarlarımda belirdiklerinde eğer yanlızsam hiç tutmadım onları.. Bıraktım aksınlar.. Hafif serinliklerini sıcacık yanağımda hissettim.. Aktıkça yanaklarımda hafif izler bıraktılar.. İçimde o an hissettiklerimi bir an olsun dindirdiler.. Hep insanlardan gizli ağladım.. Göz yaşlarımı görmesinler dedim.. Saklandım bir köşede ağladım.. Sessizce.. Kimseler duymadı..
Yeniden sakin bir zaman da görüşmek dileğiyle..
Ağlarken gülebilmek.. Göz yaşlarım akmaya devam ediyor ama dudaklarımda bir tebessüm.. Ağlarken gülüyorum..
Güle Güle..