Şimdi ne yazsam acaba diye düşünüyorum çünkü kafam biraz karışık.. Aslında karışık değil tam tersine bazı düşünceler var kafamda.. Kafamın içinde ordan oraya çarpıyorlar.. Gerçeklerse yüreğimin kapılarını zorluyor.. Bugün elime gazeteyi aldım ve okudum.. Keşke o haberler hiç olmasaydı.. Keşke dünyada bu kadar pislik hiç olmasaydı.. Vahşet.. İnsanlık kalmamış insanlarda.. Bizlerse burada oturup sadece hayatımızı yaşıyoruz.. Düşünmekten ya kaçınıyor ya da korkuyoruz.. Hatırımıza getirdiklerinde ise aman boşver bu konuları böyle güzel bir gün de içimizi karartmayın deyip konuyu kapattırıp onları aklımızın bir köşesine acımasızca fırlatıyoruz.. Peki hiç mi sormuyoruz kendimize?? Orada bunları onlara yaşatanlar gün gelir bize de aynılarını yaşatmaz mı? Yaşatamaz mı? Bu kadar mı köreldik.. Bu kadar mı dünyaya yöneldik.. Bu mutlu olduklarımızı.. Dünyamızı.. Mutluluğumuzu.. Huzurumuzu.. Aşkımızı.. Sevgimizi.. Ailemizi.. Benliğimizi gün gelip elimizden alamazlar mı? O zaman biz insanlardan yardım istediğimizde.. Kim bize yüzünü çevirip bakacak? Hangi hakla insanlardan yardım isteyeceğiz? Hiç kimse mi düşünmüyor bunları? O kadar mı duygusuzlaştık? Artık diyecek kelime bulamıyorum bu insanlığa.. Bizim dert dediklerimiz ne ki.. Ailemizin almadığı elbise mi? Kardeşimizin bizi sinirlendirmesi mi? Ya da aniden kesilen internet bağlantısı mı? Veyahut ailemizin bizi hiç anlamadığını düşünmek mi? Ya da aşk acısı mı? Neydi bizim derdimiz? Yazık olmuş hepimize.. Ne zaman bu karanlıktan çıkıp gözlerimizi dünyanın gerçeklerine açacağız..
Orada ki şehitlerimize selam olsun..
Onları şehit düşürenlere lanet olsun..
Uyanma vakti geldi de geçiyor.. Dünya için döktüğümüz gözyaşlarımızı silme vakti geldi de geçiyor.. Ellerimizi dünya malından çekip yardım için uzatma vakti geldi de geçiyor.. Onlara dua edip onların yanımızda olduğumuzu hissettirmek için sesimizi yükseltmenin vakti geldi de geçiyor.. Eğer korkumuzsa ölüm eninde sonunda öleceğiz.. Zalimlerin yaptıklarına seyirci olarak ölmek mi? Ya da alnımızın akıyla kardeşlerimize yardım ederken ölmek mi?
Allah hepimizin sonunu hayır etsin.. Ve nefsimizin silkinip gözlerimizin aralanıp dünyalıktan kurtulup gerçekleri görmemizi nasib eylesin..
Şimdilik.. Ne dünden ne de bugünden bahsetmek istemiyorum.. İçimdeki ateşin dinmesini bekleyeceğim..
Yeniden görüşmek dileğiyle..
Güle Güle..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment