Selam,

Bu son iki, üç gündür canım pek birşey yazmak istemiyor.. Belki istesem bir çok şey yazabilirdim buraya.. İçimde hissettiğim duygu yumağını.. Hani insanın başına gelir.. Kafan ve için birdenbire allak bullak olur.. Çözülmesi en kolay olan şeyler sana daha zor gelir.. Asla bozulmayacağın şeylere bozulursun.. Hiç ağlamayı beklemediğin bir anda ağlamaya başlarsın.. Ya da sen gözlerinden yaşlar akmaz ama yüreğinin hıçkıra hıçkıra ağladığını hissedersin.. Kafana hiç bir zaman takmayacağın şeyleri kafana takarsın.. Küçük sorunlar gözüne büyük sorunlar gibi gözükmeye başlar.. Aynı şarkıyı defalarca hiç bıkmadan dinlersin.. Bazenleri nerde olduğunu unutur öylece bomboş bir şekilde aynı noktaya bakarsın.. Kafandaki düşüncelerin sırası bozulur.. Ne yapacağını şaşırırsın.. Böyle yazmaya devam edersem kim bilir daha neler çıkacak.. Belki daha da saçmalaya başlayacağım.. Şu an kendi kendime o kadar çok soru soruyorum ki.. Kendime sorduğum soruları buraya yazsam ağzınız açık kalır.. Bu kız neler de düşünüyormuş dersiniz.. Onun için en iyisi bazı şeyleri sadece kendime saklamak.. En iyisi içimdeki karışıklığı buraya yazmayı kesmek.. Ve kimse de buna yorum getirmesin..

Son günlerde iki şarkı dolandı dilime.. İkisi de Nil Karaibrahimgil'e ait.. Biri Bambaşka diğeri Pırlanta..
Bambaşka adlı şarkıda Nil'in söyleyişi ve müzikte birşeyler beni çok derinden etkiliyor.. Onun içinde kafamdan çıkmıyor..
Pırlanta ise çok hoşuma gitti.. Nil Karaibrahimgil'in şarkıları her zaman hoşuma gitmiştir..
Neyse bugün daha fazla yazmayayım.. Başka zaman görüşmek dileğiyle.. Mutluluk ve Huzur hep sizinle olsun..
Başkaydım bambaşka oldum
N'oldum N'oldum..
Biraz kımıldadım duruldum
N'oldum N'oldum..