Dün hiç bir gelişme yok demiştim ama üzücü bir gelişmeyi dün akşam öğrendim.. Annemle teyzemin okuldan bir arkadaşlarının on dokuz yaşlarındaki kızı dün değil ondan önceki gün dördüncü kattan atlayarak intihar etmiş.. Hadiseyi anlattılar da belki de kızın intihar etmeye niyeti yoktu.. İstediği olmadı diye ailesine göz dağı vermişte olabilir.. Bilmiyorum.. Ama korkunç bir olay olduğunu biliyorum.. Allah ailesine dayanma gücü versin ve kızlarına da rahmet eylesin diyorum..
Abimin bütün davetiyeleri neredeyse dağıtıldı.. Düğününe artık çok az kaldı..
Ben de bu yazıyı yazdıktan sonra anneanneme gideceğim, televizyon izlemeye.. Bizim evimizde televizyon yokta :) Yaklaşık yedi sene önce televizyonu evimizden attık.. Lüzumsuz şeyler olduğu ve ders çalışmamızı engelleyebildiği için.. Herkese tavsiye edebileceğim birşey.. Ailenizle daha içiçe olup oturup bir çok şeyi rahatlıkla paylaşabiliyorsunuz.. Ve gün içerisinde aslında ne kadar çok vaktiniz olduğunu farkedebiliyorsunuz..
Şimdi buraya yazarken sokakta bir iki çocuk çığlık çığlığa koşuyor.. Bu çığlıklarda beni geçmişe sürüklüyor.. Beş sene önce ben de onlar gibi koşup bağıra bağıra oynuyordum.. Günler ne çabuk geçiyor.. Şimdi büyüdüm diye öyle çıkıp oynamıyorum.. Zaman hızla akıyor.. Değerini bilmeli..
Bugünlükte bu kadar.. Herhangi bir gelişme olsa da olmasa da buraya tekrar yazacağım inşallah.. Görüşmek dileğiyle şimdilik elveda :)